Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Ο απόηχος των συλλαλητηρίων


 
Αυτοί που συμμετείχαν στα συλλαλητήρια Θεσσαλονίκης και Αθήνας για το «Μακεδονικό» κατατάσσονται χονδρικά σε δυο κατηγορίες.

Απ’ τη μια μεριά οι λιγότεροι, ο σκληρός πυρήνας, που τον αποτελούσαν ανεύθυνοι και φυγόμαχοι πολιτικοί, πολιτικάντηδες, νεοφιλελεύθεροι, εθνικιστές, ρατσιστές, αλυτρωτιστές, μεγαλοϊδεάτες, μισαλλόδοξοι, φανατικοί, διχαστικοί, σκοταδιστές, αντικυβερνητικοί, πατριδοκάπηλοι, καιροσκόποι, δημαγωγοί, υποκριτές, στρουθοκαμηλιστές.


Απ’ την άλλη μεριά η ετερόκλητη μεγάλη μάζα διαδηλωτών αγαθών προθέσεων και αισθημάτων, πλην ανεπεξέργαστων ιδεών, που την αποτελούσαν εθνικά υπερευαίσθητοι, αφελείς, παραπλανημένοι, ιστορικά ημιμαθείς και αμαθείς, παρορμητικοί, κυριαρχούμενοι από το θυμικό, φοβικοί, ηττοπαθείς, δεισιδαίμονες, θρησκόληπτοι, μυστικιστές και συνωμοσιολόγοι, γραφικοί, ανορθολογικοί, Ελληνοκεντριστές, αρχαιολάγνοι και κατεχόμενοι από σύνδρομο εχθρικής περικύκλωσης, όλοι τους με κοινό θετικό χαρακτηριστικό την έλλειψη ιδιοτελών κινήτρων.

Όλοι αυτοί στο σύνολό τους, εκ προθέσεως ή εξ αμελείας, εν γνώσει ή εν αγνοία, με πράξεις ή παραλείψεις, μπροστάρηδες ή ουραγοί κράτησαν και κρατούν καθηλωμένη την πατρίδα μας στη μιζέρια, παρακμή και ομφαλοσκόπηση, μην επιτρέποντας να πάρει στον περίπλοκο κόσμο μας τη θέση που της αρμόζει, εξ ου και τα απανωτά της παθήματα σε πολλά επίπεδα.

Όσοι εμφορούνται από αγνά πατριωτικά αισθήματα φυσικά και δεν χαρίζονται στους πονηρούς των καιρών μας, θα πρέπει όμως και οι ίδιοι να προσέχουν περισσότερο τις παρέες τους. Η επίκληση άγνοιας δεν αποτρέπει τραγωδίες ούτε μοιράζει συγχωροχάρτια κατόπιν εορτής. Η μάζα των αφελών και χειραγωγούμενων δεν φέρει μικρότερες ευθύνες για τα δεινά της ανθρωπότητας, είναι το βολικό ζυμάρι που πλάθουν κατά τις ορέξεις τους οι δυνατοί. Έτσι επιπόλαια συμπεριφέρθηκαν οι Γερμανοί στην περίοδο ανόδου του ναζισμού, ώσπου τους πήρε αμπάριζα ο κατακλυσμός των γεγονότων, στοιβάζοντας τους σε χαλάσματα, ανάμεσα σε εκατομμύρια φέρετρα των παιδιών τους.

Ας καταλάβουν όλοι, πρωτίστως ο απλός λαός, ότι εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με εκρήξεις θυμικού, με εθνικούς μύθους και σύνδρομα υπεροχής, με δραματοποίηση καταστάσεων, με κραυγές και λάβαρα, με αναζήτηση εχθρών και φοβικές αντιδράσεις. Τα παιχνίδια με τα συλλογικά εθνικά πάθη πληρώνονται ακριβά με διχασμούς, ήττες και καταστροφές, πότε επιτέλους θα διδαχθούμε από την ιστορία μας, ειδικά εμείς οι Έλληνες;

Ας ελπίσουμε ότι ο γνήσιος πατριωτισμός των περισσότερων Ελλήνων δεν θα εκτραπεί σε επικίνδυνους ατραπούς, ότι τελικά θα πρυτανεύσουν σε πολιτικούς και πολίτες αρχές, συμπεριφορές και πολιτικές αντάξιες των σημερινών απαιτήσεων, όπως κοινή λογική, σύνεση, ψυχραιμία, σοβαρότητα, ρεαλισμός, ανάληψη ευθύνης, επίγνωση γεωπολιτικών συσχετισμών, εθνική ομοψυχία, εξωστρέφεια, εθνική αυτοπεποίθηση, ενεργητική εξωτερική πολιτική φιλίας και συνύπαρξης εθνών και λαών. Μόνο έτσι θα προχωρήσει η χώρα ατενίζοντας αισιόδοξα το μέλλον.

Και κάτι τελευταίο.

Η νοσταλγία και επίκληση του ένδοξου παρελθόντος δεν τοποθετεί αυτόματα τους λαούς στις ράγες της προόδου, οι επίγονοι δεν κληρονομούν το κλέος των προγόνων αν δεν αποδεικνύουν καθημερινά με τη ζωή και τα ανθρώπινα έργα τους ότι μπορούν επάξια να σηκώνουν βαρύ ιστορικό φορτίο. Οι μεγαλοστομίες και τα κούφια, ανέξοδα και απατηλά λόγια δεν γράφουν ιστορία, μάλλον πετούν μελάνι μαύρο στις σελίδες της. Με ότι σημαίνει το μαύρο.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου