Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

Κάτι τρέχει!



Ζω σε μια πόλη με όλο και λιγότερους δημόσιους χώρους. Κανονικά αυτό δε θα έπρεπε να με πειράζει πια.

Αλλά όπως μερικές φορές κάτι χαλάει στη γραμμή παραγωγής και μια κόπια ξεφεύγει για ένα δευτερόλεπτο από την αυστηρή επιτήρηση του συστήματος, έτσι κι εγώ γίνομαι ώρες ώρες η άτακτη κόπια της αλυσίδας.

Όλα τότε με πειράζουν, όλα τα στραβά εννοείται. Για αρχή με ενοχλεί που κοιμάμαι και ξυπνάω περιτριγυρισμένη από τόνους τσιμέντου, που στη διαδρομή για τη δουλειά μετράω τα δέντρα και πάντα μου βγαίνουν λιγότερα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, που περιμένω να στρίψω από την Αθανάσιου Διάκου στην πλατεία, για να περπατήσω είκοσι μέτρα πάρκου.


Τι έχει συμβεί στον χώρο που κάποτε ήτανε δικός μας και στη διάθεσή μας να τον εξερευνήσουμε όσο μας τράβαγε η όρεξή μας;

Ποιος μας περιόρισε σε τέσσερις τοίχους, μας στρίμωξε σε άχαρα κτίρια-κονσέρβες να ζούμε, να δουλεύουμε, να περιμένουμε τον γιατρό, τη δικηγόρο, το μετρό και τον ταμία;

Ένα καταιγιστικό σερί ερωτήσεων ξετυλίγεται τότε στο κεφάλι μου που σημειώνει νικηφόρο σετ. Οι απαντήσεις άφαντες. Κάπως έγινε, μου λέω, και φτάσαμε εδώ. Τι γίνεται τώρα;

Ενόσω η άλλοτε δημόσια γη των 6.200 στρεμμάτων κοιμάται φυλακισμένη περιμένοντας τους μνηστήρες να τη λεηλατήσουν, οι λιγοστοί δημόσιοι χώροι που απέμειναν στον δήμο μας συρρικνώνονται κι άλλο στο όνομα μιας δήθεν ασφάλειας (;).

Ένα άτυχο περιστατικό, εμφράγματος αν δεν κάνω λάθος, στάθηκε η αφορμή για την υλοποίηση μιας προαποφασισμένης ιδιωτικοποίησης του γηπέδου, που συγκεντρώνει τον περισσότερο κόσμο καθημερινά! «Για το καλό μας» καλούμαστε να καταθέσουμε, εκτός από το χαρτί του καρδιολόγου, λογαριασμό ΔΕΚΟ ( !) και δυο φωτογραφίες, ώστε να αποκτήσουμε κάρτα εισόδου για το ιδιωτικό πλέον και υπό όρους δημοτικό γήπεδο Αργυρούπολης.

Έτσι απλά τα επίθετα μπροστά από το ουσιαστικό αλλάζουν. Το γήπεδο δε θα είναι πια δημόσιο, ούτε δημοτικό, γιατί όποιος από μας περνάει, ακόμα κι αν έχει εκδώσει κάρτα, αλλά δεν την έχει μαζί του, δε θα μπορεί να εισέρχεται στο γήπεδο! Και να ήταν μόνο αυτό! Οι πιτσιρικάδες που τρέχουν εκεί να παίξουν μπάλα με κάθε ευκαιρία αργίας ή κενού από το διπλανό γυμνάσιο ή τη γειτονιά θα τρώνε πόρτα κι όποιος από τους νομοταγείς πολίτες θελήσει να αθληθεί Σαββατοκύριακο με κάρτα ή χωρίς θα βρίσκει πάλι το γήπεδο κλειστό!!!

Πόσες ερωτήσεις να κάνω τώρα;;; Πού να πάω να τρέξω να ηρεμήσω που κινδυνεύω να το πάθω το έμφραγμα καθιστή και μπροστά στη ρημάδα οθόνη;;;

Λοιπόν, κύριοι της ασφάλειας, εγώ πήγα σε καρδιολόγο τον Σεπτέμβρη και μου είπε να συνεχίσω να τρέχω όσο θέλω. Αν επομένως σας νοιάζει η υγεία μου, δώστε μου μια υπεύθυνη δήλωση να υπογράψω, αλλά κάρτα εισόδου δεν έχετε το δικαίωμα να μου ζητάτε να βγάλω!

Κάρτα να βγάλετε εσείς και να περάσετε κι από ένα γιατρό καλού κακού. Ποτέ δεν ξέρεις!

sinergasia.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου