Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

«Οχι σε όλα» ισοδυναμεί με όχι σε κυβέρνηση Αριστεράς

γράφει η Ράνια Αντωνοπούλου *


Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αντιτάχθηκε όσο καμία άλλη ελληνική κυβέρνηση στις πολιτικές λιτότητας και αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής.


Επί πέντε μήνες ο πρωθυπουργός προσπάθησε να πείσει τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι απαιτείται αλλαγή πολιτικής προκειμένου η Ευρώπη να εξέλθει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Κατέβαλε κάθε προσπάθεια να πείσει τους συντηρητικούς κύκλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι έχουν επιβάλει την πολιτική και ιδεολογική τους θέση σε ολόκληρη την Ευρώπη, ότι αυτή η πολιτική μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η κρίση χρέους δεν είναι ελληνικό πρόβλημα, αλλά ευρωπαϊκό.

Δωσ' μου και μένα Σόϊμπλε

γράφει ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης


Με το που εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ , ο Βόλφανγκ Σόϊμπλε έβαλε μπροστά τις μηχανές του Grexit, θεωρώντας ότι η μια αριστερή κυβέρνηση θα ήταν ευκολότερο

να το αποδεχτεί, λόγω ιδεολογίας.

Το αποκαλύπτουν τα περιοδικά Euractiv και Heard in Europe, επικαλούμενα υψηλόβαθμη πηγή που συνομίλησε με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, προκύπτει, άλλωστε, και από πηγές του ελληνικού ΥΠΟΙΚ.


Ο Σόϊμπλε, μάλιστα, «ήταν έτοιμος να βάλει λεφτά στο τραπέζι, ώστε να ενθαρρύνει μία τέτοια κίνηση» κι όχι λεφτά ό,τι κι ό,τι... 50 δισ. ήταν πρόθυμος να ξοδέψει ο χερ Βόλφγκανγκ για να επιτύχει το Grexit.

Από σήμερα σε διαβούλευση το νομοσχέδιο για τις άδειες των τηλεοπτικών καναλιών

Ήρθε, επιτέλους, η ώρα να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών καναλιών όσα έως τώρα παρανόμως απέφευγαν…

Με ένα νομοσχέδιο 22 άρθρων η κυβέρνηση θεσμοθετεί τη διενέργεια δημοπρασίας για τις τηλεοπτικές συχνότητες. Τη σχετική διαδικασία θα διεκπεραιώσει το ΕΣΡ.

Δείτε εδώ τα 22 άρθρα του νομοσχεδίου που τέθηκε σήμερα σε δημόσια διαβούλευση.

Συνένοχο στον φόνο δεν θα μ' έχετε

γράφει ο Θανάσης Καρτερός

Πολλές είναι οι εκδοχές για τη συνέχεια της διάστασης στον ΣΥΡΙΖΑ. Η μία χειρότερη από την άλλη. Γιατί δεν πρόκειται για κάποια διάσταση στις
κορυφές ή για κάποιο δευτερεύον ζήτημα.

Πρόκειται για μια διάσταση, ένα ρήγμα που αγγίζει τα θεμέλια της πολιτικής του κόμματος και πάει μέχρι την τελευταία πόλη και την τελευταία γειτονιά.

Και δεν είναι καθόλου εύκολο να αντιμετωπιστεί, ούτε επιτρέπει αισιοδοξία, καθώς η αντιπαράθεση είναι μετωπική και όσα ανατίναξαν την ενότητα είναι σε εξέλιξη.