γράφει η Νάση Πετριτσοπούλου *
Δεν το κάνω επίτηδες! Όταν είναι να γράψω ή να διαβάσω ένα σύννεφο
έρχεται και κάθεται μέσα στο κεφάλι μου και ξαφνικά όλα θολώνουν!
Τα γράμματα χορεύουν εκείνο το χορό που βλέπω
καμιά φορά στην
τηλεόραση στις παλιές ελληνικές ταινίες, σέικ νομίζω τον λένε, και τα
άτιμα δεν κάθονται σε μια μεριά να τα διαβάσω όμορφα κι ωραία!Μπερδεύομαι κι εγώ -άνθρωπος είμαι- μπουρδουκλώνω τη γλώσσα μου και τίποτα δε βγαίνει σωστά.
Η κυρία δε μιλάει, αλλά νιώθω τον εκνευρισμό της, κάτι που με κάνει χειρότερα, σαν το «Ήτανε στραβό το κλήμα, το ̛ φαγε και ο γάιδαρος»…
Ο γάιδαρος συνήθως είμαι εγώ, μιας και η ανάγνωσή μου πιο πολύ με γκάρισμα γαϊδάρου μοιάζει, αλλά τέλος πάντων.
Θα μου πείτε: Δεν υπάρχει τρόπος να βελτιώσεις την κατάσταση;