Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Μαστουρωμένος κροκόδειλος, από τον ΚΥΡ

Καλοκαιρινά Μαθήματα Αλληλεγγύης στο 2ο ΓΕΛ Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ελληνικού

Για δεύτερη χρονιά το 2ο ΓΕΛ Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ελληνικού σε συνεργασία με την ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας συνεχίζει τα δωρεάν μαθήματα αλληλεγγύης για μαθητές που τα ελληνικά δεν είναι η μητρική τους γλώσσα. Τα μαθήματα θα ξεκινήσουν την Πέμπτη 10/7/2014, από τις 9.30 το πρωί, και θα συνεχιστούν όλο το καλοκαίρι κάθε Πέμπτη.
 
Φέτος θα λειτουργήσουν:
  • Για Γ’ Λυκείου (πανελλαδικές): Νέα Ελληνική Γλώσσα & για την θεωρητική κατ/νση Γραμματική-Συντακτικό.
  • Για τις υπόλοιπες τάξεις: Νέα Ελληνική Γλώσσα.
  • Παράλληλα, θα λειτουργήσει και τμήμα Αρχαρίων, για μαθητές που δεν γνωρίζουν καθόλου τα Ελληνικά.
Περισσότερες πληροφορίες : 210-9636322, 210-9626716 (κ. Σαραφιανός , κ. Αντωναράκου)
Διεύθυνση του σχολείου: 31η οδός αριθμός 8, Ελληνικό (στάση μετρό: Ελληνικό).

Παρασκευή 11/7 & Σάββατο 12/7: Το πρόγραμμα των 240χλμ για τον αιγιαλό



Ολόκληρο το πρόγραμμα εδώ.

Φωτορεπορτάζ από την πρώτη μέρα της διαδρομής (Κεχριές - Ελευσίνα) εδώ.

  

5 μέρες τρεχάλας...

Άγης Εμμανουήλ : "πιάσαμε λιμάνι"
γράφει η Νάση Πετριτσοπούλου

Πέμπτη 10 Ιουλίου, ώρα 5:45 το πρωί.

Στην ελεύθερη παραλία του Αγίου Κοσμά η μέρα έχει χαράξει.
 
Χαμόγελα και λίγη αμηχανία, ονόματα και γνωριμίες, αναμνηστικές φωτογραφίες.
 
Ξεκινάμε; 
 
Μια παρέα που τρέχει στην παραλιακή, ένα περιπολικό, ένα φορτηγάκι που απαθανατίζει το εγχείρημα και δυο αυτοκίνητα που ακολουθούν.
 
-Και; Σιγά το κατόρθωμα… Δε λέω, μπράβο στον Άγη, αλλά θα συγκινηθεί κανένας;
 
-Εμένα μου άρεσε…

-Ναι, με γεια σου, με χαρά σου. Άλλο σου λέω. Τα 240 χιλιόμετρα θα τελειώσουν μεθαύριο, κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Δεν είδες με τη μικρή ΔΕΗ; Τι περιμένεις; Ν’ αλλάξει ο κόσμος με 5 μέρες τρεχάλας;

-5 μέρες με εκδηλώσεις, συναυλίες, συναντήσεις…

-Δεν αλλάζει τίποτα σου λέω.

-Περίμενε, έχω μια θεωρία. Έχεις δίκιο, φυσικά. 5 μέρες τρεχάλας δε φτάνουν. Βλέπεις, έχουμε μάθει να βλέπουμε μεγάλα μεγέθη σε λίγα δευτερόλεπτα να ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Κι εμείς να θαμπωνόμαστε από το θαύμα ή την τραγωδία, αναλόγως…

Αλλά οι μεγάλες αλλαγές δεν είναι ορατές από το σκαλί της ζωής μας. Θέλουν χρόνο, κόπο, πιο πολλά χιλιόμετρα απ’ όσα μπορεί να τρέξει ένα ζευγάρι πόδια. Θα σταματήσουν τα πόδια μας να τρέχουν επομένως ή θα μάθουν να τρέχουν για τη χαρά της διαδρομής, το πανηγύρι της συμμετοχής, την ικανοποίηση της προσπάθειας, την επιβεβαίωση της μικρής διαφοράς, την αγάπη για τις αξίες μας;
 
Όσο χρειάζεται να τρέχουμε, κάποιοι θα βγαίνουν στο δρόμο, θα παίρνουν θέση μάχης για κάτι που αγαπούν και θέλουν να υπερασπίσουν, θα καθαρίζουν για τους εαυτούς τους και τους άλλους.
 
Είναι τρόπος ζωής κι όχι θυσία.

Παντρεύουμε τη μαχητικότητα με αυτά που αγαπάμε να κάνουμε.

Τρέχουμε, χορεύουμε, τραγουδάμε, γράφουμε, παίζουμε, αισθανόμαστε!

Κι αλλάζουμε, αν αλλάξουμε, όσο θέλουμε και μπορούμε τη φορά…

Το νομοσχέδιο μπορεί να περάσει, τα χημικά μπορεί να… θάψουν τη Μεσόγειο, η μικρή ΔΕΗ να γίνει η αρχή ενός ακόμα μεγαλύτερου κακού, το παλιό αεροδρόμιο να πετάξει τα παλιά του τσιμέντα και να φορέσει καινούρια πιο φανταχτερά… ή όχι!

Εσύ πού ποντάρεις τα ρέστα σου; Πώς περνάς τη μέρα σου στο μεταξύ; Αλλάζεις καθόλου ή νιώθεις να παίζει η ζωή σου κονσέρβα;

Παρακολουθείς ή συμμετέχεις σε κάτι απ’ όλα αυτά που… τρέχουν κάτω από τη μύτη σου;

ΖΕΙΣ;